Home

Lancia Stratos HF

 
H «ελληνική» Stratos των Σιρόκο – Μακρινού.
 

 

Μιά κυρία στις λάσπες

  Παίρνουμε ένα μικρό αμάξωμα με τον κινητήρα στο κέντρο. Αεροδυναμικό σχήμα, με αναδιπλούμενους προβολείς. Μα στηρίζεται σε μία σπουδή! Και τι έγινε; Βάζουμε έναν κινητήρα της Ferrari και δύο θέσεις. Κινητήρα της Ferrari, άρα θα είναι από το Maranello! Όχι, θα είναι Lancia. Lancia Super Sport; Και σε ποια πίστα θα το δοκιμάσουμε; Ποια πίστα; Για το χώμα προορίζεται. Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι...
Ίσως το εξωτικότερο αυτοκίνητο ράλι, η Stratos ήταν ουσιαστικά ένα υπεραυτοκίνητο και όχι μία αγωνιστική έκδοση που βασιζόταν σε ένα απλό αυτοκίνητο παραγωγής. Ξεκίνησε από ένα πειραματικό σχέδιο του Μπερτόνε και κατέληξε να γίνει το πιο επιτυχημένο αγωνιστικό της δεκαετίας του 70.

 

 

 
Η έκδοση δρόμου με φόντο την αγωνιστική από το Retro Classic του 2012.
                         

Η καρδιά της Dino.

Tην οδήγησαν οι σημαντικότεροι οδηγοί της εποχής της. Ήταν γρήγορη για εκείνους που διέθεταν «χέρια». Τι κι αν το κόκπιτ ήταν τόσο στενό, ώστε οδηγός και συνοδηγός να είναι σχεδόν αγκαλιασμένοι; Άραγε πόσες αγκωνιές να έδωσε – άθελά του – ο πανύψηλος Walter Röhrl στον συνοδηγό του, ενώ πάλευε με το τιμόνι σε κάποια ειδική; Η Stratos ήταν, παρόλες τις ιδιαιτερότητες της, πολύ αποτελεσματική.
H Stratos ξεκίνησε από ένα πρωτότυπο του  Bertone, ο οποίος θα συνεργαζόταν με την Lancia για πρώτη φορά. Tην κινούσε ένας κινητήρας V6 της Ferrari  Dino 246, τοποθετημένος στο κέντρο του οχήματος. Απέδιδε από 270 μέχρι 320 ίππους, ενώ για την έκδοση δρόμου απέδιδε «μόλις» 190. Το αυτοκίνητο είχε σφηνοειδές σχήμα, κοντό μεταξόνιο, πολύ στενή καμπίνα με μικρή ορατότητα και φυσικά κίνηση στους οπίσθιους τροχούς. Το πλαίσιο ήταν κατασκευασμένο από ατσάλι, αλλά πολλά μέρη του αμαξώματος ήταν από συνθετικά υλικά, προκειμένου να περιοριστεί το βάρος, το οποίο κυμαινόταν από 900 έως 950 κιλά.

 

 

 
Η αναβίωση του μοντέλου δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

 

  Νικώντας παντού

  Η Stratos κέρδισε παντού, στο χώμα και στην άσφαλτο, κατέκτησε τρία πρωταθλήματα κατασκευαστών, το 1974/75/76 και ένα οδηγών με τον Σάντρο Μουνάρι το 1977. Ο μπάσος, ξερός ήχος της εξάτμισης ήταν η απαραίτητη ηχητική συνοδεία κάθε αγώνα κατά τη δεκαετία του ‘70. Η Stratos διακρίθηκε φυσικά και στο Ακρόπολις, ενώ στην Ελλάδα οδηγήθηκε κυρίως από τον «Σιρόκο» (Τάσο Λιβιεράτο), o οποίος κατετάγη τρίτος γενικής στο Ακρόπολις του 1978, μένοντας πίσω μόνο από τα δύο εργοστασιακά Fiat 131 Abarth. Η σταδιοδρομία της Stratos ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν εμφανίστηκαν τα τετρακίνητα αγωνιστικά. Υπήρξε και μία τούρμπο ασφάλτινη έκδοση με 550 ίππους. Η Stratos κατασκευάστηκε σε πολύ λίγα κομμάτια (λίγο πάνω από 400), οπότε η αξία της σήμερα είναι πολύ υψηλή στο χρηματιστήριο του κλασσικού αυτοκινήτου.

 

 

 
Από το Μουσείο Τεχνολογίας του Σίνσχαϊμ.

 

Σπάνια και όμορφη

  Η Stratos, εκτός από επιτυχημένο αγωνιστικό, είναι και ένα διαχρονικά όμορφο και εντυπωσιακό αυτοκίνητο. Θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί σαν μια Ferrari με το σήμα της Lancia, αφού είχε τον κινητήρα την Dino και μοιραζόταν τα πίσω φωτιστικά σώματα με άλλα μοντέλα της Ferrari και της Μaserati. Η Stratos ήταν η δεύτερη μιας σειράς κλασσικών αυτοκινήτων με τα οποία συμμετείχε η Lancia στους αγώνες. Πρώτη ήταν η Fulvia, η πισωκίνητη 037 που αντικατέστησε την Stratos, η S4 – δηλαδή το τετρακίνητο θηρίο του Group B με ισχύ 600 ίππων – και τέλος η Delta, η οποία πρωταγωνίστησε από το 1987 μέχρι το 1992.

 

 

 
Stratos Stradale.

 

Το 2005 και το 2010 έγιναν δύο ατυχείς προσπάθειες αναβίωσης του ιστορικού μοντέλου. Αν και κατασκευάστηκαν κάποια πρωτότυπα κανένα τελικά δεν παρήχθη κανονικά. Και οι δύο προτάσεις ακολουθούσαν τις γραμμές της πρώτης Stratos, αλλά με πολύ ισχυρότερους κινητήρες. Την ίδια τύχη είχε και το πρωτότυπο της Fulvia, αφού η μητρική εταιρία FIAT άφησε κι αυτή την πρόταση στο συρτάρι.
Σήμερα υπάρχουν πολλές Stratos σε εξαιρετική κατάσταση. Στο Μουσείο Τεχνολογίας του Sinsheim, στη Βάδη Βυρτεμβέργη, υπάρχει μία Stratos του 1976, η οποία οδηγήθηκε από τους παγκόσμιους πρωταθλητές Walter Röhrl και Björn Waldegard. Αν βέβαια είστε τυχεροί, μπορεί να συναντήσετε και μία στον δρόμο.

 

 

 
Σημασία στην λεπτομέρεια.

 

 

 

 
Μία αγωνιστική Stratos στην Αυστρία.