Το πρώτο μεταπολεμικό Supercar.

Σε ένα πλάτωμα της Autobahn A8, στη Στουτγάρδη, μία οικογένεια είχε κάνει μία στάση για να ξεμουδιάσει από το μακρύ ταξίδι με το προπολεμικό Opel Olympia. Καθώς αναπαύονταν,  χάζευαν το επιβλητικό νεόκτιστο, σύγχρονο πύργο της τηλεόρασης (Fernesehturm), σήμα κατατεθέν της ανοικοδόμησης της χώρας, ακούστηκε ο βρυχηθμός ενός  κινητήρα και τους τράβηξε την προσοχή. Ήταν ένα ασημένιο, αεροδυναμικό σπορ αυτοκίνητο, το οποίο δεν είχαν δει ποτέ ξανά στον δρόμο. Οι πόρτες άνοιγαν προς τα επάνω, είχε λαμπερό ασημί χρώμα και χρωμιωμένες εξατμίσεις,οι οποίες εξείχαν στο πλάι και είχαν γεμίσει καπνιά το κομψό αμάξωμα. Από το αυτοκίνητο κατέβηκε ένας γκριζομάλης μεσήλικας. Λεγόταν Rudolf Uhlenhaut, το αυτοκίνητο που είχε κατασκευάσει ο ίδιος λεγόταν Mercedes  300 SLR Uhlenhaut Coupe και μία ώρα πριν βρισκόταν 200 χλμ μακριά, στο Μόναχο. Το ημερολόγιο έδειχνε 1955 και το πρώτο μεταπολεμικό Hypercar ήταν γεγονός.

	Αυτή η Mercedes δεν αστειεύεται.

Ασημένια Βέλη

O Rudolph Uhlenhaut μαζί με τον Alfred Neubauer ήταν υπεύθυνοι για τις μεγάλες αγωνιστικές  επιτυχίες της Mercedes προπολεμικά και μεταπολεμικά, μέχρι το 1955 που η εταιρία αποσύρθηκε από τους αγώνες. Συνεργάστηκαν με μεγάλους οδηγούς, όπως ο Rudolph Caracciola, ο Hermann Lang  Hans Herrmann, ο Stirling Moss και ο Juan Manuel Fangio, σημειώνοντας επιτυχίες  στα Grand Prix της εποχής, αλλά και στους αγώνες αντοχής.

Το 1954 η Mercedes είχε κερδίσει το πρωτάθλημα της Formula 1 με την W196 και οδηγό τον Juan Manuel Fangio. Το 1955 κατέκτησε το Targa Florio και το Mille Miglia με τον Stirling Moss  και μία 300 SLR, ενώ είχε προηγηθεί το 1952 η νίκη στις 24 ώρες του Lemans με τους Hermann Lang και  Fritz Riess στο τιμόνι μίας W194. Η Mercedes είχε επιστρέψει μετά τον πόλεμο και μάλιστα έχοντας να αντιμετωπίσει σκληρό ανταγωνισμό από τις Lancia, Ferrari, Jaguar, Vanwall και  Maserati,  για να μνημονεύσουμε ορισμένες αγωνιστικές δυνάμεις της εποχής.

	Το κόκπιτ της Uhlenhaut Coupe.

Gullwing

Μία από τις ομορφότερες ανακαλύψεις στον χώρο του αυτοκινήτου, οι πόρτες που άνοιγαν προς τα επάνω, ήταν ένα αποτέλεσμα όχι αισθητικής, αλλά πρακτικότητας. Ένα από τα μυστικά της επιτυχίας της Mercedes ήταν το σωληνωτό πλαίσιο, το οποίο για λόγους στιβαρότητας δεν επέτρεπε συμβατικές πόρτες.  Αναπόφευκτα για λόγους πρακτικούς και εφόσον οι πόρτες ήταν μικρές για να είναι εφικτή η επιβίβαση, άνοιγαν προς τα επάνω. Το συγκεκριμένο πλαίσιο ήταν ελαφρύ και σταθερό, ενώ είχε και χαμηλό κέντρο βάρους. Το αποτέλεσμα δεν αφορούσε μόνο αγωνιστικές κατασκευές, αλλά και την ομορφότερη σειρά που κατασκεύασε η Mercedes: αυτή των  300SL και 300SLR, οι οποίες έμειναν στην Ιστορία με τον όρο «Gullwing» στα Αγγλικά, «Fluegeltuer» στα Γερμανικά ή «φτερά του γλάρου» στα Ελληνικά.

Το δεύτερο συστατικό της επιτυχίας ήταν οι κινητήρες. Οι κατασκευασμένοι από τη Daimler Benz αεροπορικοί κινητήρες που χρησιμοποιούσαν μεταξύ άλλων τα μαχητικά  Messerschmidt BF109 στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, είχαν δώσει την τεχνογνωσία στους μηχανικούς της Mercedes προκειμένου να κατασκευάσουν κινητήρες για αυτοκίνητα υψηλών επιδόσεων. Οι γνώσεις αυτές σχετίζονταν ειδικότερα με τον ψεκασμό του καυσίμου αλλά και  με την αντοχή στη μακρά χρήση. Αποτέλεσμα ήταν εξακύλινδροι και οκτακύλινδροι εν σειρά κινητήρες. Οι δεύτεροι  χρησιμοποιήθηκαν στα αγωνιστικά αυτοκίνητα της εποχής.

	Το πλαίσιο της σειράς SL

Σχεδόν 300 χλμ/ω τελικής ταχύτητας το 1955

H Uhlenhaut Coupe αρχικά δεν προοριζόταν για χρήση στον δρόμο.Ουσιαστικά ήταν ένα αγωνιστικό αντοχής, με τον κινητήρα της Formula 1 του 1954. Διέθετε οροφή για να βελτιώσει την αεροδυναμική, αλλά και για να προστατεύσει οδηγό και συνοδηγό από τις κακουχίες και τα καυσαέρια  του μοτέρ, τα οποία έβαφαν, στην κυριολεξία, μαύρα τα πρόσωπα των επιβαινόντων. Το εξωτικό αυτό αυτοκίνητο κινούσε ένας οκτακύλινδρος, εν σειρά κινητήρας 2, 5 λίτρων που απέδιδε 302 ίππους στις 7.500 στροφές, ενώ η τελική ταχύτητα πλησίαζε τα 290 χλμ/ω. Το σχέδιο της Mercedes προέβλεπε συμμετοχή στην 6η Carrera Panamericana, αλλά η ιστορία εξελίχθηκε αλλιώς. Η Carrera Panamericana δεν διεξήχθη ποτέ, ενώ το 1955 η Mercedes ενεπλάκη στο πιο πολύνεκρο ατύχημα στην ιστορία των αγώνων, αυτό που συνέβη στις 24 ώρες του  Lemans. Θύματα ήταν 83 θεατές και ο οδηγός της Mercedes, Pier Levegh, ο οποίος μετά από σύγκρουση με άλλο αγωνιστικό εκτοξεύτηκε στις εξέδρες. Για κάποιους υπεύθυνος για το ατύχημα ήταν ο οδηγός της Jaguar, Mike Hawthorn, αλλά οι αρχές δεν επέρριψαν την ευθύνη σε κανέναν εμπλεκόμενο. Η Mercedes αποσύρθηκε από τον αγώνα και διέκοψε τις αγωνιστικές της  δραστηριότητες μετά από το δυστύχημα, καθιστώντας  την  300 SLR Uhlenhaut Coupe από αγωνιστικό σε  προσωπικό αυτοκίνητο του δημιουργού του.

	Ό,τι ομορφότερο κατασκεύασε η Mercedes.

Βόλτες σε όλη την Ευρώπη

Ο Rudolph Uhlenhaut ήταν ο ίδιος ικανότατος οδηγός και οδήγησε το εξωτικό αυτοκίνητο σε όλη την Ευρώπη «γράφοντας» χιλιάδες χιλιόμετρα, ενώ διέθεσε το αυτοκίνητο και σε πολλούς δημοσιογράφους του ειδικού Τύπου. Σε μία εποχή όπου ο Σκαραβαίος χρειαζόταν ένα λεπτό για να «πιάσει» τα  100, οι επιδόσεις της 300 SLR ήταν εξωπραγματικές και επέτρεψαν στον δημιουργό της να διανύσει τα 200 χλμ της απόστασης που χωρίζει το Μόναχο από τη Στουτγάρδη μέσα σε μία μόλις ώρα. Το αυτοκίνητο αυτό ουσιαστικά ήταν το πρώτο υπεραυτοκίνητο, με εξ ολοκλήρου αγωνιστική τεχνολογία. Αντίστοιχα σύγχρονα παραδείγματα είναι η Mercedes-AMG Project 1, η Ferrari La Ferrari και η  Porsche 918.

	Άλλη μία εντυπωσιακή γωνία.

Κατασκευάστηκαν μόνο δύο τέτοια υπεραυτοκίνητα και μπορεί κάποιος να τα θαυμάσει είτε στο Μουσείο της Mercedes, είτε σε επιλεγμένες εκδηλώσεις, όπως στο Goodwood του 2013, όπου ο Jochen Mass έκανε μία βόλτα επίδειξης, οδηγώντας την 300 SLR Uhlenhaut Coupe στο φημισμένο cirquit.

Μαζί με την Ferrari 250 GTO και την Jaguar E-Type είναι ίσως τα ομορφότερα αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν ποτέ. Αποτελεί μακράν την ομορφότερη και εξωτικότερη Mercedes. O Rudolf Uhlenhaut πέθανε στην Στουτγάρδη το 1989.