Bella Macchina!

   Αν ακούτε τους διαφημιστές να προωθούν την Άλφα Ρομέο ως μια σπορ εταιρεία και έχετε αναρωτηθεί «γιατί», αν δεν καταλαβαίνετε τι είναι το τετράφυλλο τριφύλλι, αν δεν έχετε καταλάβει γιατί η Άλφα Ρομέο ονομάζει τα σπορ μοντέλα της 4c και 8c, θα χρειαστεί να ταξιδέψετε πολλά χρόνια πίσω, στην περίοδο από το 1920 μέχρι το 1951.
Μεταπολεμικά, όπως και προπολεμικά, η Άλφα Ρομέο ενεπλάκη αρκετά με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Στους αγώνες ράλι με την πολύ όμορφη GTV Turbodelta, κατά την δεκαετία του ‘70,  χωρίς, όμως, να κατορθώσει να συναγωνιστεί τους πρωταγωνιστές της εποχής. Προμήθευσε με κινητήρες την Μπράμπαμ στην Φόρμουλα 1 και  συμμετείχε με δική της ομάδα στον θεσμό, μέχρι το 1985. Πρόσφατα επέστρεψε,  αλλά δίχως σπουδαία αποτελέσματα.
Κατασκεύασε κι ένα πρωτότυπο για τους αγώνες αντοχής, την πανέμορφη 33, η οποία αν και αρκούντως επιτυχημένη,  δεν έφτασε τον μύθο που έφτιαξαν στο Λε Μάν η Φεράρι, η Τζάγκουαρ, η Πόρσε και η Άουντι. Οι παλιότεροι θα θυμούνται τον αείμνηστο Γιώργο Μοσχού να σηκώνει τον μπροστινό τροχό της GTAm κατά τη διάρκεια ενός αγώνα ταχύτητος στο Τατόι. Όμως, ο μεγάλος Έλληνας οδηγός είχε οδηγήσει εκτός από Άλφα Ρομέο, αυτοκίνητα της Ντάτσουν και της BMW. Γιατί ήταν η Άλφα Ρομέο αυτή που έχει πλάσει τον μεγαλύτερο μύθο γύρω από το όνομά της;

	8C του 1936 . Ισχύς : 220 ίπποι,  τελική ταχύτητα: 200 + χλμ/ω. Γαλλικό Μουσείο αυτοκινήτων Mulhouse.

  When we were kings

  Η απάντηση είναι απλή: γιατί η Άλφα Ρομέο ήταν μια από τις προπολεμικές υπερδυνάμεις των αγώνων. H ιστορία αρχίζει το 1909, όταν ο Γάλλος Alexander Darracq ιδρύει στο Μιλάνο τη SAID, η οποία τo 1910 μετονομάζεται σε ALFA (Anonima Lombarda Fabbrica Automobili - Ανώνυμο Λομβαρδικό Εργοστάσιο Αυτοκινήτων). Το 1915 τίθεται υπό τη διοίκηση του Ναπολιτάνου Nicola Romeo και πλέον αποκτά το σημερινό της όνομα: Alfa Romeo.
Η Άλφα Ρομέο κατασκεύασε κατά τον Μεσοπόλεμο το πρώτο μονοθέσιο στον κόσμο, όταν οι κανονισμοί επέτρεψαν την συμμετοχή αγωνιστικών αυτοκινήτων, χωρίς να επιβαίνει μηχανικός σε αυτά. Η Άλφα Ρομέο κέρδισε το 1950 και το 1951 τα πρώτα πρωταθλήματα της Φόρμουλα 1, με οδηγούς τους   Νίνο Φαρίνα και Χουάν Μανουέλ Φάντζιο. Όταν μάλιστα η εταιρία σταμάτησε την επίσημη συμμετοχή της στους αγώνες την δεκαετία του ’30, παραχώρησε τη διαχείριση της ομάδας σε έναν ιδιώτη,  ο οποίος λεγόταν ... Έντζο Φεράρι. Για αυτό και τα μονοθέσια της Άλφα Ρομέο εκείνην την εποχή έφεραν το γνωστό έμβλημα με το μαύρο άλογο.
Τα κυριότερα σπορ μοντέλα της Άλφα Ρομέο από εκείνη την εποχή  ήταν οι Ρ1,2,3, η 6C και η εξέλιξη της, η 8C. Tα κινούσαν οκτακύλινδροι και εξακύλινδροι εν σειρά κινητήρες με υπερσυμπιεστή, οι οποίοι απέδιδαν από 150 μέχρι 350 ίππους, στην έκδοση που κινούσε το μονοθέσιο C του 1935. Σημείωσαν νίκες  σε κάθε είδους αγώνα, είτε επρόκειτο για το Λε Μάν (4 χρονιές στην σειρά από το 1931 μέχρι το 1934), είτε για τα γκραν πρι της εποχής, είτε μιλάμε για αγώνες σε κανονικούς δρόμους, όπως το Μίλε Μίλια  και το Τάργκα Φλόριο. Οι Άλφα Ρομέο οδηγήθηκαν από μεγάλους οδηγούς, όπως ο Τάτσιο Νουβολάρι και ο Νίνο Φαρίνα, ο πρώτος πρωταθλητής της Φόρμουλα 1, το 1950 . Ο Νουβολάρι, μέχρι να πάρει μεταγραφή στην Άουτο Ουνιόν, κέρδισε για την Άλφα Ρομέο όποιον αντίπαλο βρήκε εμπρός του.

	Μονοθέσιο  Ρ3/Grand Prix από το 1937 στην πίστα του Hockenheim.		Κυρίαρχες μαζί με την Bugatti. Από το Retro Race 2014.

Kυρίαρχοι στο Mille Miglia

Ενδεικτική της ταχύτητας, αλλά και των γνωστών προβλημάτων της εταιρίας, είναι ένα γεγονός από τον ιστορικό και πολύ σημαντικό αγώνα  Μίλε Μίλια του 1936. Ο Ιταλός Antonio Brivio είχε συντρίψει τον συναγωνισμό με την 8C 2900, δημιουργώντας διαφορά 15 (!) λεπτών από τον δεύτερο, όταν μία βλάβη στα ηλεκτρικά (τι άλλο;) μείωσε τη διαφορά στα 32΄΄.  Οι Μιλανέζοι από το 1927 μέχρι το 1947, κέρδισαν τον εν λόγω αγώνα όλες τις χρονιές, εκτός από δύο φορές!
Ο Βιτόριο Γιάνο ήταν ο μηχανικός που έκανε την διαφορά στην Άλφα Ρομέο. Σχεδίασε τους εν σειρά κινητήρες, οι οποίοι ήταν σήμα κατατεθέν για τους Μιλανέζους της Άλφα Ρομέο, ενώ συνεργάστηκε αργότερα και με την Φεράρι. Η Άλφα Ρομέο δεν κατασκεύαζε, όμως, μόνο αγωνιστικά αυτοκίνητα. Η 6C και η 8C ήταν, προπολεμικά, το αντίστοιχο των σημερινών Φεράρι: σπόρ, πολυτελή αυτοκίνητα, δηλαδή προορισμένα για λίγους. Πολλά από αυτά κυκλοφορούσαν και με ειδικά, αεροδυναμικά αμαξώματα, τα οποία  πωλούνται σε δημοπρασίες  σε αστρονομικές τιμές, ενώ η αισθητική τους εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα. Μετά τη δεκαετία του ’50, η Άλφα Ρομέο παρέδωσε τη σκυτάλη στην Φεράρι. Μολονότι κράτησε πάντα μια επαφή με  τους αγώνες, τα παλιά μεγαλεία δεν επέστρεψαν ποτέ.

	6C 2300 με αλουμινένια καροσερί από το 1938. Μέχρι το 1949 συμμετείχε σε αγώνες.

O παλιός είναι αλλιώς!

		Τα αγωνιστικά της Άλφα Ρομέο ξεχώριζαν και από τον επιβλητικό τους ήχο. Στο ιστορικό Χόκενχάιμ μια Ρ3 μοιραζόταν την πίστα με διάφορα παλιά μονοθέσια. Πλησιάζοντας προσεκτικά στην τελευταία στροφή πριν τον τερματισμό, μια Φόρμουλα 3 της δεκαετίας του ‘80 προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημα του καλύτερου κρατήματος για να προσπεράσει το ... ογδοντάχρονο αγωνιστικό. Στην ευθεία του τερματισμού η Άλφα Ρομέο πάτησε γκάζι. Ο εν σειρά κινητήρας έκανε έναν ήχο σαν αεροπλάνου...και το νεότερο μονοθέσιο δεν κατάφερε να προσπεράσει.       Για αυτό λοιπόν ας μην ξεχνάμε, ότι κάποτε το ιταλικό αγωνιστικό χρώμα δεν ήταν το κόκκινο της Ferrari, αλλά το πορφυρό της Alfa Romeo.
	Αυθεντική Alfa Romeo που κέρδισε το Mille Miglia από θεματική αίθουσα του Μουσείου της ... Mercedes.