Σε όλα τα είδη του αθλητισμού δεν νικάει πάντα ο καλύτερος και δεν αγοράζονται όλα με τα χρήματα. Αν και στη σημερινή εποχή με τους μεγάλους προϋπολογισμούς είναι αδύνατον μια υποδεέστερη ομάδα να διακριθεί, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις όπως η πρώτη νίκη του Sebastian Vettel με την αδύναμη  Toro Rosso το 2008.
Παλιότερα, όταν η τεχνολογία δεν ήταν τόσο ακριβή όπως σήμερα, ήταν εφικτό να οργανωθεί  μια ανταγωνιστική ομάδα στην Formula 1 με  μικρό κόστος. Αυτό έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ταλαντούχους οδηγούς να αναδειχτούν και, πολλές φορές, ακόμα και να κερδίσουν, γεγονός που αύξανε τον ανταγωνισμό. Έτσι, ο Niki Lauda ξεκίνησε από τη March, ο James Hunt από τη Hesketh, αμφότερες μικρές ιδιωτικές ομάδες που δεν τους αρκούσαν οι τελευταίες θέσεις στο grid, όπως γίνεται στην προβλέψιμη σημερινή εποχή.

	H Toro Rosso του 2008 με την οποία ο Sebastian Vettel σημείωσε την πρώτη του νίκη

    Πιο γνωστή ανατροπή ήταν η δεύτερη θέση του Ayrton Senna με Toleman στο Μονακό του 1984. Όμως, η περίπτωση του Καναδού Walter Wolf είναι ανεπανάληπτη, διότι η ομάδα του με οδηγό τον Jody Schekter κέρδισε στον παρθενικό της αγώνα στην Αργεντινή, το 1977. Εδώ, βέβαια, πρέπει να αναφέρουμε και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Brawn το 2009, η οποία ήταν μεν πρωτοεμφανιζόμενη ομάδα, αλλά ουσιαστικά ενσωμάτωσε την παλιότερη Honda GΡ, η οποία το 2010 έγινε Mercedes GΡ.

Το χαμένο στοίχημα,  το ξυρισμένο μούσι και η συμπτώσεις του Αυστριακού Grand Prix

	Η Penske του John Watson

Η Penske ήταν μια ομάδα από τις ΗΠΑ που συμμετείχε με αξιώσεις στην Formula 1. Μετά τον θάνατο του Marc Donοhue, συνέπεια  εγκεφαλικής αιμορραγίας από ατύχημα που είχε στο Αυστριακό GP,  (το σημερινό Red Bull Ring), τη θέση του πήρε ο Βορειοϊρλανδός John Watson. Σε αντίθεση με τον clean cut  Penske, ο Watson είχε μακριά μαλλιά και μούσι. Λίγο πριν το Αυστριακό GP του  1976, (όπου πριν ένα έτος είχε χάσει τη ζωή του ο Donohue), οι δύο άνδρες έβαλαν στοίχημα ότι, αν ο Watson κέρδιζε, θα ξύριζε το μούσι του. Μετά την νίκη του στον αγώνα, τήρησε την υπόσχεσή του και σύμφωνα με τα λεγόμενα του, όταν ο Penske τον πρωτοείδε, δεν τον γνώρισε. Αυτή η νίκη έδωσε στον οδηγό από το Μπέλφαστ τη φήμη που χρειαζόταν για να μετακομίσει σε μεγαλύτερες ομάδες.

	Mιά Shadow από το 1979

  Η Shadow ήταν μια μικρή, ανεξάρτητη εταιρία που συμμετείχε σε διαφόρων ειδών πρωταθλήματα, μεταξύ των οποίων και η Formula 1. Oι  συμμετοχές της έφεραν πάντα τη σκιά της ατυχίας, αφού η Embassy Hill – η οποία χρησιμοποίησε μεταξύ άλλων μονοθέσια της Shadow -  τελείωσε με τον χαμό του Graham Hill και άλλων μελών της ομάδας του σε αεροπορικό δυστύχημα. Επιπλέον και ο δικός της πιλότος Tom Pryce σκοτώθηκε στο Kyalami το 1977. H απώλεια του τελευταίου έφερε στο προσκήνιο τον Αυστραλό Alan Jones ο οποίος βρισκόταν σε σταθερά ανοδική πορεία. Η πρώτη του και μοναδική νίκη με την ομάδα ήρθε την ίδια χρονιά και πάλι στο Αυστριακό Grand Prix!!! Η Shadow αποσύρθηκε από τα Grand Prix το 1980, όταν ο Alan Jones γινόταν  παγκόσμιος πρωταθλητής με Williams.  
  Οι πορτοκαλί March, με χορηγό την εταιρία εργαλείων BETA, ήταν από τα χαρακτηριστικότερα μονοθέσια της δεκαετίας του ’70, όχι μόνο λόγω του χρώματος της, αλλά και εξαιτίας των καλών αποτελεσμάτων. Για τη March είχε οδηγήσει τo 1975 και η Ιταλίδα Lela Lombardi, από τις πρώτες γυναίκες οδηγούς στον θεσμό. Ένας συντοπίτης της, ο Vittorio Brambilla, κατάφερε να φτάσει στην νίκη το 1975, ενώ –φαντάζομαι– μπορείτε και να μαντέψετε σε ποιο Grand Prix το κατάφερε. Σωστά μαντέψατε, στο Αυστριακό.

Είναι κάτι συμπτώσεις...