Λίγες μέρες πριν έγινε γνωστό ότι η πρεμιέρα της Formula 1 στην Μελβούρνη θα αναβληθεί  λόγω του πανδημίας του κορωνοϊού. Η απαγόρευση ταιριάζει με τη νοσοκομειακή καθαριότητα του θεσμού στην εποχή μας, όπου όλα δουλεύουν ρολόι και το απρόβλεπτο δεν έχει κανένα χώρο. Δεδομένου ότι και το πρώτο κρούσμα φαίνεται να ανακοινώθηκε από την ομάδα της McLaren, λέμε να κάνουμε μία βόλτα πίσω στον χρόνο και να δούμε την ίδια ομάδα και την F1 πριν από 44 χρόνια, το 1976.

When Playboys ruled the world.

Ήταν η εποχή που ο Barry Sheene είχε μία τρύπα στο κράνος για να μπορεί να καπνίζει  περιμένοντας την εκκίνηση πάνω στην μηχανή του. Η εποχή όπου οι πιλότοι γύριζαν στα πάντοκ με μπλουζάκια και παντελόνια καμπάνες. Η μουσική άλλαζε με απίστευτες ταχύτητες, από τα μελωμένα τραγούδια των χίπηδων, το καλοκαίρι του ‘68, στο ακατέργαστο πανκ. Η εποχή που μπορούσες να καπνίσεις μέσα σε αεροπλάνο, η εποχή που η Formula 1 είχε έναν πρωταθλητή σαν τον James Hunt. To 1976, ο  Hunt μόλις είχε πάει στην McLaren, η οποία με τη σειρά της είχε ως όπλο της την Μ26. Το δημιούργημα του Gordon Coppuck πέτυχε 3 νίκες και ήταν ένα τυπικό μονοθέσιο της εποχής. Το πλαίσιο ήταν αλουμινένιο, ο κινητήρας ο κλασσικός V8 Cosworth, δεν υπήρχε ίχνος ηλεκτρονικού βοηθήματος, η αλλαγές ταχυτήτων θέλαν δύναμη, το φρενάρισμα επίσης. Σε πιθανό ατύχημα, το σασί δεν προστάτευε τον οδηγό και τα πιτ στοπ κυλούσαν με ταχύτητες ...σαλιγκαριού. Δεν υπήρχε dress code, οι οδηγοί δεν απαντούσαν με συγκεκριμένες απαντήσεις, σε συγκεκριμένες ερωτήσεις, σε συγκεκριμένη ώρα στα ΜΜΕ, ούτε είχαν επιτελείο επικοινωνίας. Αντιθέτως, στο τέλος του Grand Prix ήταν χαρούμενοι που ήταν ζωντανοί.

English Hero

Ήταν 15 Ιουνίου του 1993 όταν πέθανε από καρδιακή προσβολή ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 1976 στη Formula 1 James Hunt. Ήταν μόλις 45 ετών. Εκείνη την εποχή βρισκόταν στο αποκορύφωμα της η κόντρα του Prost με Williams και του Senna με McLaren. Ο Hunt ήταν και αυτός οδηγός της McLaren,  όταν σοβούσε η δική του αντιπαλότητα με τον Niki Lauda και τη Ferrari.
 Λίγοι άνθρωποι στον αθλητισμό είχαν την φήμη που άρμοζε σε ροκ σταρ. Γοητευτικός, ρέμπελος, ατίθασος αλλά και απίστευτα ταλαντούχος, ο Hunt ταίριαζε γάντι με ανθρώπους σαν τον Barry Sheene και τον George Best. Κυκλοφορούσε ξυπόλητος στα πίτς, φορούσε jeans, έπινε, κάπνιζε και φορούσε ένα t-shirt με την επιγραφή “Sex is breakfast for champions” . Στηριζόταν στο ταλέντο του και όχι στην εξάσκηση, προτιμούσε τη σαμπάνια από την υγιεινή διατροφή και τις πολλές γυναίκες από την οικογενειακή ζωή. Το τελείως αντίθετο ήταν ο μεγάλος αντίπαλός του, ο Niki Lauda, με τον οποίο όμως δεν είχαν εχθρικές σχέσεις, όπως πολλοί πιστεύουν.

Hunt the Shunt

Ο Hunt ήταν το ίδιο ορμητικός και στο κόκπιτ. Το παρατσούκλι του “Hunt the Shunt„ (Shunt είναι στην αυτοκινητιστική αργκό το ατύχημα), αλλά και το πείσμα του, θυμίζουν έναν άλλο μεγάλο οδηγό, τον Colin McRae. O Hunt πολλές φορές έχανε αγώνες από ατυχήματα ή εξόδους, αλλά όταν δεν έκανε λάθη, ήταν δύσκολο να νικηθεί. Ενδεικτικό του πάθους του ήταν ένα περιστατικό, όταν έπαθε βλάβη το μονοθέσιό του. Όταν ο επιλογέας ταχυτήτων έσπασε, αντί να εγκαταλείψει, κάρφωσε το χέρι του πάνω στον σπασμένο λεβιέ, πληγώνοντας το χέρι του, για να μπορεί να αλλάζει ταχύτητες. Το πείσμα του και το πάθος του ορισμένες φορές τον έκαναν να οδηγεί γενναία στην πλημμυρισμένη Suzuka του 1976, όπου η McLaren έκανε πατινάζ έχοντας ανύπαρκτη πρόσφυση. Κάποτε, όμως, τα ίδια γνωρίσματα του χαρακτήρα του, τον παρέσυραν να επιτεθεί σε έναν αγωνοδίκη μετά από εγκατάλειψη.

Από την Hesketh στην McLaren

Η καριέρα του στην Formula 1 ξεκίνησε στην ιδιωτική ομώνυμη ομάδα του λόρδου Hesketh, με την οποία σημείωσε μια νίκη το 1975. Όταν ο Hesketh δεν είχε άλλους οικονομικούς πόρους να συνεχίσει, ο Hunt εκμεταλλεύτηκε τη λανθασμένη επιλογή του Fittipaldi να εγκαταλείψει τη McLaren και πήρε την θέση του Βραζιλιάνου. Το 1976 ήταν η χρονιά που στιγματίστηκε από το παρ’ ολίγον  θανατηφόρο ατύχημα του Lauda, την ακύρωση της McLaren σε έναν αγώνα και κρίθηκε στη Suzuka όπου διεξήχθη και το τελευταίο Grand Prix της χρονιάς. Οι συνθήκες ήταν κακές, η πίστα ήταν γεμάτη νερά και ο Lauda δεν αγωνίστηκε για λόγους ασφαλείας. Ο Hunt τερμάτισε τρίτος και κέρδισε το μοναδικό του Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Αν και η συνέχεια δεν ήταν αναμενόμενη, έμεινε το 1977 και το 1978 στη McLaren, τερματίζοντας την καριέρα του στη Hesketh, χωρίς όμως να ξανακερδίσει τίτλο. Επειδή ο Hunt νίκησε τους Ιταλούς με ένα αγγλικό μονοθέσιο, αντιμετωπίστηκε σαν εθνικός ήρωας, θυμίζοντας την εποχή που ο Stirling Moss κέρδιζε τις Maserati, Lancia και Ferrari, οδηγώντας μία Vanwall. Μετά την απόσυρση του από τους αγώνες, ο Hunt είχε μία πολύ επιτυχημένη συνεργασία με το BBC και τον Murray Walker, ως σχολιαστής αγώνων Formula 1.
 Δεν υπάρχει καλύτερος επίλογος από το σχόλιο του Stirling Moss. Παλιά, όταν οι οδηγοί κέρδιζαν έναν αγώνα, έπιναν σαμπάνια παρέα με όμορφα κορίτσια. Τώρα ευχαριστούν τον χορηγό τους.