Made in the UK

Το Aero, αν και είναι το πιο εξελιγμένο και ισχυρό μοντέλο της παραδοσιακής αγγλικής εταιρείας, δεν γνώρισε μία εύκολη ζωή. Από την αρχή συνάντησε την καχυποψία, αλλά και την αρνητική κριτική, κυρίως για τα εμπρόσθια φωτιστικά σώματα, τα οποία έδιναν στο αυτοκίνητο μία αμφιλεγόμενη αισθητική.

  Όταν λοιπόν συναντήσαμε έναν ιδιοκτήτη ενός Aero πρώτης γενιάς και είχαμε την ευκαιρία να δούμε το αυτοκίνητο από κοντά - αλλά ακόμα περισσότερο, αφού κάναμε μία βόλτα στους φιδωτούς δρόμους του Μέλανα Δρυμού, στη Γερμανία  - μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι το Aero είναι ένα εξαιρετικό σπορ roadster, «σπαρτιάτικο», αλλά καλοφτιαγμένο και σίγουρα αξίζει το όνομα Morgan.

  To Aero πρώτης γενιάς παρουσιάστηκε το 2001. Ήταν το πρώτο Morgan που έχει περάσει crash test και η πρώτη εντελώς νέα σχεδίαση, μετά από το  αποτυχημένο Plus 4 plus του 1964. Είναι κατασκευασμένο από ξύλο και αλουμίνιο και το κινούν V8 κινητήρες της BMW, χωρητικότητας 4.3 λίτρων, οι οποίοι αποδίδουν 286 ίππους. Το χειροκίνητο κιβώτιο διαθέτει 6 σχέσεις και ο άξονας μεταδίδει την κίνηση – φυσικά – στους οπίσθιους τροχούς. Το αυτοκίνητο χρειάζεται 5'' μέχρι τα 100 και μπορεί να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 250 χλμ/ω.

	Σέρνεται στην άσφαλτο!

  Από την πρώτη στιγμή, προκαλεί εντύπωση το πόσο χαμηλό είναι το Aero. Τα αμάξωμα έχει εξαιρετική συναρμολόγηση, είναι βαμμένο σε χρώμα Bentley Green, ενώ η ποιότητα κατασκευής φαίνεται από τη στιγμή που κλείνεις την λεπτεπίλεπτη πόρτα και χώνεσαι στην θέση δίπλα στον οδηγό. Το σώμα βρίσκεται σε μεγάλη γωνία ως προς τον κάθετο άξονα, σχεδόν ύπτια, αλλά χαρακτηρίζεται πολύ άνετη. Ανάμεσα στους δύο επιβάτες υπάρχει το φαρδύ τούνελ του συστήματος μετάδοσης, ενώ η θέση οδήγησης είναι κάπως άβολη για τους ψηλούς και για αυτούς που φορούν υποδήματα με μεγάλο νούμερο. Ο μικροσκοπικός ανεμοθώρακας προστατεύει ικανοποιητικά από το ρεύμα του αέρα, ενώ η ορατότητα είναι κάπως περιορισμένη. Αυτό οφείλεται στα πλαϊνά μαρσπιέ αλλά και στο μακρύ ρύγχος του οχήματος.

  Η ροπή του κινητήρα είναι τέτοια που ο οδηγός δεν χρειάζεται να ασχοληθεί με το κιβώτιο ταχυτήτων. Όταν έρχεται μία κλειστή στροφή, το Aero δεν δείχνει να επηρεάζεται, το αμάξωμα δεν παίρνει κλίση και τα καθίσματα παρέχουν επαρκή πλευρική στήριξη. Το αυτοκίνητο μπορεί να οδηγηθεί και ράθυμα, με κατεβασμένη την κουκούλα και με υπόκρουση τον μπάσο ήχο του κινητήρα, τον οποίο «συνοδεύουν» τα τριξίματα του ξύλου από το αμάξωμα. Το Aero τραβάει τα βλέμματα, χωρίς υπερβολή, σαν μαγνήτης, ενώ πολλοί ρωτάνε τι «μάρκα» είναι αυτό το περίεργο αυτοκίνητο.

	Στο στοιχείο του. Δάσος και μικροί φιδωτοί δρόμοι.

Η βόλτα είχε στο πρόγραμμα και ...χωματόδρομο, τον οποίο το Aero πέρασε χωρίς προβλήματα και περιττά ...τριξίματα, γεγονός που αποδεικνύει την καλή συναρμολόγηση. Στα φανάρια βλέπεις τα πόδια των περαστικών και δεν μπορούμε  να φανταστούμε  τι θα μπορούσε συμβεί σε σταθμό διοδίων: πληρωμή ή … πέρασμα κάτω από την μπάρα.

  Για το τέλος, κρατήσαμε το μειονέκτημα που έχει το Aero, αλλά και κάθε αυτοκίνητο παρόμοιου είδους. Η βολτίτσα των 60 χλμ σε δρόμους με πολλές στροφές και η σκληρή ανάρτηση  έκαναν τη δουλειά τους, προκαλώντας κόπωση στα … κουρασμένα παλληκάρια. Βγήκαμε από το αυτοκίνητο κρατώντας την μέση μας.

Αλλά μπρος στα κάλλη, τι είν’ ο πόνος;

	Τα αμφιλεγόμενης αισθητικής φωτιστικά σώματα προέρχονται από μοντέλα όπως το ΜΙΝΙ ή το New Beetle.