Στα τέσσερα!

   Γρήγορο αυτοκίνητο είναι αυτό που φοβάσαι να βάλεις μπροστά. Έτσι έχει πει, σε ελεύθερη απόδοση, ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής ράλι  Walter Roehrl. Mάλλον θα εννοούσε το Sport Quattro S1, το δύστροπο «θηρίο» με το οποίο συμμετείχε η Audi στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1986. O ίδιος είχε αποκαλέσει την περίοδο αυτή τρελή, αλλά όμορφη. Ήταν μία εποχή κατά την οποία το Quattro είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.
 Μετά τον πόλεμο, το αγωνιστικό παρελθόν της Audi είχε ξεχαστεί. Ο Nuvolari , ο Rosemeyer, ο Stuck και τα ασημένια βέλη ήταν μια παλιά ιστορία. Η  Audi των αρχών της δεκαετίας του ‘70 ήταν πιά ένα παρακλάδι της VW και κατασκεύαζε καλοφτιαγμένα, αλλά βαρετά αυτοκίνητα. Όλα αυτά μέχρι την έλευση του Audi Quattro, ενός αυτοκινήτου που άλλαξε για πάντα, όχι μόνο το προφίλ της Audi, αλλά και τους αγώνες ράλι.

	Η έκδοση δρόμου πρώτης γενιάς  από το Μουσείο της Audi στο Ingolstadt.

Η Νυφίτσα της VW

Όλα ξεκίνησαν από ένα στρατιωτικό όχημα. Το VW Iltis (νυφίτσα) ήταν ένα τετρακίνητο στρατιωτικό όχημα (μερικά χρησιμοποιήθηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας μας), το οποίο αποτέλεσε την αφετηρία για την τεχνική ομάδα της Audi. Η βασική ιδέα ήταν να συνδυαστεί η μόνιμη τετρακίνηση με υπερτροφοδοτούμενο κινητήρα. Βάση θα αποτελούσε το Audi 80 Coupe. Μετά από πολλά τεχνικά προβλήματα, μέχρι να προσαρμοστούν και να λειτουργήσουν αρμονικά τα δύο διαφορικά, το αυτοκίνητο ήταν έτοιμο στα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Το κινούσε ένας πεντακύλινδρος κινητήρας 2,1 λίτρων, ο οποίος απέδιδε 200 ίππους στην πολιτική έκδοση και περίπου 300 με 350 στην αντίστοιχη αγωνιστική.

	Το εσωτερικό του πρώτου Quattro.

	Η πρώτη αγωνιστική έκδοση από το Retro Classic.

Στα βουνά και στα λαγκάδια.

Οι αγώνες ήταν το επόμενο βήμα για την διαφήμιση του νέου μοντέλου. Μέχρι τότε, η τετρακίνηση αφορούσε αγροτικά και στρατιωτικά αυτοκίνητα, ενώ το τούρμπο είχε δοκιμαστεί από την Saab στα ράλι, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Μέχρι το 1982 τα ατμοσφαιρικά αυτοκίνητα με κίνηση στους οπίσθιους τροχούς ήταν ο κανόνας με χαρακτηριστικά παραδείγματα την Lancia Stratos, αλλά κυρίως τα Ford Escort ΜΚΙΙ, Fiat 131 Abarth και Opel Ascona 400. Αναπόφευκτα, η έλευση της Audi έγινε δεκτή με συγκαταβατικά χαμόγελα. Κανείς δεν περίμενε ότι οι Βαυαροί από το Ίνγκολσταντ θα ήταν υπολογίσιμος αντίπαλος. Τα χαμόγελα πάγωσαν όταν το Quattro στον πρώτο του αγώνα πρόλαβε το αγωνιστικό που είχε ξεκινήσει πριν από αυτό στην ίδια ειδική διαδρομή. Η Audi πρωτοτύπησε και στην επιλογή του οδηγού, εμπιστευόμενη ένα αγωνιστικό της αυτοκίνητο σε μια γυναίκα. Η Γαλλίδα Michèle Mouton έχασε το πρωτάθλημα του 1982 στο νήμα από τον Walter Röhrl, ο οποίος αργότερα θα οδηγούσε και αυτός για την Audi. Είπε κάποιος ότι οι γυναίκες δεν ξέρουν να οδηγούν;
Παρά το χαμένο πρωτάθλημα, η αρχή είχε ήδη γίνει και τα Quattro κέρδισαν το παγκόσμια πρωταθλήματα του 1983 και 1984 με τους Hannu Mikkola και Stig Blomqvist. Τα ράλι είχαν αλλάξει για πάντα. Τα πισωκίνητα, ατμοσφαιρικά αγωνιστικά έχασαν τους πρώτους ρόλους και κάθε εταιρία που φιλοδοξούσε να πρωταγωνιστήσει, έπρεπε να προσπαθήσει με ένα τετρακίνητο, τούρμπο αγωνιστικό.

	To Quattro A2 της Michèle Mouton από το 1982.

Group B,  πιο γρήγορα και από την σκέψη.

Το επόμενο βήμα εξέλιξης ήταν το Sport Quattro (ή κοντό) που εμφανίστηκε το 1984,  το οποίο είχε κοντότερο μεταξόνιο και απέδιδε 350 ίππους στην πολιτική του έκδοση και 450 στην αγωνιστική. Για μερικά  χρόνια ήταν το ακριβότερο αυτοκίνητο στην γερμανική αγορά (μέχρι την παρουσίαση της Porsche 959), ενώ πρωταγωνίστησε και στους αγώνες ράλι. Ήταν η άγρια εποχή του Group B, με αυτοκίνητα που ξεπερνούσαν τους 500 ίππους. Οι οδηγοί πάλευαν να τα κρατήσουν στον δρόμο, με μοιραίο αποτέλεσμα τον θάνατο των Atillio Bettega και Henri Toivonen. Αυτές οι τραγικές απώλειες ανάγκασαν την παγκόσμια ομοσπονδία αυτοκινήτου να καταργήσει τη συγκεκριμένη κατηγορία το 1986. Ένα από αυτά τα τρομερά αγωνιστικά ήταν και το Quattro S1 του οποίου η δραματική εμφάνιση με τις ποδιές, τα σπόιλερ και τους σχεδόν 600 ίππους που απέδιδε ο κινητήρας, τρόμαζαν ακόμα και τον εμπειρότερο οδηγό. Για να θυμηθούμε και πάλι τον Walter Roehrl, τα αυτοκίνητα αυτά ήταν πιο γρήγορα και από την σκέψη.

	Το Sport Quattro του 1984 από το Μουσείο της Audi.

 Εκτός από τα ράλι, το Quattro S1 αγωνίστηκε και στις ΗΠΑ, στη διάσημη ανάβαση του Pikes Peak, την οποία κέρδισε τρεις συνεχόμενες φορές, το 1985, 1986 και 1987. Μια ασφάλτινη έκδοση του Audi 90 Quattro αγωνίστηκε και στο πρωτάθλημα IMSA. Ο πεντακύλινδρος κινητήρας στην τελική του εξέλιξη είχε απόδοση η οποία ξεπερνούσε τους 700 ίππους.
 Το όνομα Quattro παρέμεινε και μετά την απόσυρση του 80 κουπέ και αποτελεί σήμερα ένα σήμα κατατεθέν της Άουντι. Η ιστορία επαναλήφθηκε με την Subaru και την Μitsubishi, οι οποίες πρωταγωνιστώντας στα ράλι απέκτησαν ένα σπορ προφίλ, με τι άλλο; Τετρακίνηση και τούρμπο...

	Το VW Iltis αποτέλεσε βάση για το Quattro. Το συγκεκριμένο αποτελεί έκθεμα του γερμανικού Μουσείου αρμάτων.

	Audi 90 Quattro IMSA από το Μουσείο της Audi. Πίσω διακρίνεται το V8 DTM Quattro από το 1991.